In dit boek geeft Yvonne Agazarian een inkijkje in haar jeugd en beschrijft ze de evolutie van haar ideeën, die uiteindelijk leiden tot de ontwikkeling van een meta-theorie: de ‘Theorie van Levende Menselijke Systemen’. De daarop gebaseerde ‘Systems-Centered Practice’ behoort tot één van de belangrijkste ontwikkelingen in groepspsychologie van de laatste vijftig jaar.